Αντί να
δίνει κάποιος καλές συμβουλές είναι καλύτερα να δίνει το παραδείγμα καλών
πράξεων, διότι είναι δυσκολότερο να οδηγηθεί κάποιος να κάνει το σωστό με
νουθεσίες, και ευκολότερο παρακολουθώντας καλές πράξεις.
Η διδασκαλία
με τα παραδείγματα είναι περισσότερο επωφελής και αυτό το αποδεικνύει η μικρή
ιστορία που ακολουθεί:
Ήταν μια
καλή δασκάλα που ήθελε οι μαθητές της να αποκτήσουν ηθική συνείδηση, αλλά
βλέποντας ότι μόνο με τη διδασκαλία και τις παροτρύνσεις το αποτέλεσμα δεν ήταν
καθολικό, σκέφτηκε έναν καλύτερο τρόπο για να εμπεδώσει στο μυαλό τους όσα
ήθελε να τους πει. Γνωρίζοντας πως ο δρόμος
προς τη θετική σκέψη και αντίληψη μέσω καλών παραδειγμάτων βοηθά τους
νέους να αναπτύξουν ηθική λογική, και πως κίνητρο για τις σωστές δράσεις τους
είναι οι καλές και ηθικές συμπεριφορές των μεγαλυτέρων καθώς ως μιμητικό ον ο
άνθρωπος πάντα ακολουθεί, θέλησε με τις δικές της πράξεις και ενέργειες, να
δώσει το καλό παράδειγμα στους μαθητές της.
Πάνω στον
τοίχο της τάξης υπήρχε μια επιγραφή που έγραφε «Η ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΗ
ΑΡΧΟΝΤΙΑ». Παρ’ όλα αυτά όμως, κάποιοι μαθητές στα διαλείμματα όταν έτρωγαν τα
σάντουιτς τους, απρόσεχτα άφηναν τα περιτυλίγματα εδώ και εκεί, και λέρωναν την
αυλή. Η εικόνα ήταν άσχημη, όμως η καθαρίστρια ανελλιπώς μετά από κάθε διάλειμμα
έσκυβε και τα μάζευε, τοιουτοτρόπως η αυλή ήταν πάντα καθαρή.
Όμως η
δασκάλα καθημερινά περνώντας να πάει στην τάξη της, έσκυβε και μάζευε ότι
σκουπίδια εύρισκε στο διάβα της. Αυτό συνέβαινε για πολύ καιρό και κάποιοι
μαθητές παρακολουθώντας τη δασκάλα τους, σταμάτησαν να πετούν τα σκουπίδια, και
κάποιοι άλλοι άρχισαν ακολουθούν το παράδειγμα της και να τα
μαζεύουν και αυτοί.
Μια μέρα ένας
μαθητής που δεν καταλάβαινε γιατί η δασκάλα έκανε την καθαρίστρια,
ζήτησε το λόγο και τη ρώτησε γιατί μαζεύει τα σκουπίδια εφ’ όσον υπάρχει η καθαρίστρια
που πληρώνεται γι’ αυτό.
Και αυτή του
απάντησε,
-απ’ όλα τα αγαθά που υπάρχουν στον κόσμο, το πολυτιμότερο
είναι η υγεία, και για να αποκτήσουμε αυτό το αγαθό, πρέπει να αγαπήσουμε την
καθαριότητα. Αν δεν λερώναμε, δεν θα χρειαζόταν να καθαρίζουμε. Και αν λερώνουμε,
πρέπει να μάθουμε να καθαρίζομε και να μην περιμένουμε τους άλλους. Και αν
άλλοι λερώνουν, δεν πρέπει να επιτρέπουμε να υπάρχουν γύρω μας σκουπίδια.
Την άλλη μέρα ο μαθητής περνώντας από την αυλή, είδε ένα
πεταμένο χαρτί στην αυλή. Κοίταξε από εδώ και από εκεί να μην τον βλέπει
κανείς, και δειλά έσκυψε και τα μάζεψε. Την επόμενη μέρα έκανε το ίδιο, χωρίς
όμως να νοιάζεται αν τον βλέπουν άλλοι. Και την μεθεπόμενη κάνοντας πάλι το
ίδιο, ένιωσε χαρά καθώς είδε να τον παρακολουθούν καποιοι συμμαθητές του.
